"Κάποτε έκτιζα ένα όνειρο τη μέρα.
Τώρα η στράτα μου δεν πάει παραπέρα!"
Πως μπορείς να χαρακτηρίσεις τους ληστές που σου κούρσεψαν τα όνειρα;
Αυτούς που σε ταπείνωσαν, σε εξευτέλισαν και σε πέταξαν στον κάδο της αναξιοπρέπειας;
Πως να συγχωρέσεις αυτούς που σε αναγκάζουν να μην ανοίγεις την πόρτα στον παπά, που ήρθε να αγιάσει το σπιτικό σου, γιατί δεν έχεις να του δώσεις 1 ευρώ;
Πως να δικαιολογήσεις την αδυναμία να δώσεις στο παιδί σου τα εισιτήρια να πάει στη σχολή του και να μη σε πιάσουν τα κλάματα;
Πως να πληρώσεις τα χαράτσια 15 μήνες άνεργος και με τη γυναίκα σου στην ανεργία κι αυτή;
Κ.Παπαδήμο, κ. Παπανδρέου, κ. Σαμαρά, κ. Κουτρουμάνη, "κάποτε κοίταγα τον ήλιο μεσ’ στα μάτια.
τώρα τον ήλιο μου τον κάνατε κομμάτια".
Στα 54 μου χρόνια με γονατίσατε. Στυγνοί εγκληματίες μου σκοτώσατε το δικαίωμα στην ελπίδα.
Και ρε πούστη μου όχι! Δεν τα έφαγα μαζί σας όπως είπε ο τιτάνας της πολιτικής σκέψης!
Δούλεψα σκληρά, όπως οι περισσότεροι συμπατριώτες μου για να μεγαλώσω με αξιοπρέπεια τα παιδιά μου.
Σε 10 χρόνια από τώρα, που θα έχω τα χρόνια για τη σύνταξη των 400 ευρώ, το πιθανότερο δεν θα είμαι εδώ, γιατί δεν είμαι αφελής να πιστέψω πως θα αντέξω μέχρι τότε!
Μια λύση θα ήταν η βία! Όμως ευτυχώς για σας, πάει καιρός που έπαψα να παριστάνω τον ήρωα.
Προδόθηκα πολλές φορές από τα ψέματά σας.
Εμπιστεύτηκα την τύχη της χώρας και των παιδιών μου στα χέρια σας, και σεις αυτή την εμπιστοσύνη την εκμεταλευτήκατε προς το συμφέρον σας.
Πιθανόν αυτή η κραυγή μου δεν θα φτάσει ποτέ στα αυτιά σας. Έχετε να ασχοληθείτε με τη σωτηρία των τραπεζιτών που σας ανέδειξαν και σας συντηρούν!
Με απείλητε με πτώχευση! Πως θα γυρίσω 50 χρόνια πίσω! Μα εκεί ζω εγώ και άλλα 3-4 εκατομμύρια Ελλήνων ήδη! Και αύριο θα είναι το σύνολο της κοινωνίας ούτως ή άλλως!
Τι να χάσουμε ακόμα, θλιβεροί σαλτιμπάγκοι;
Τώρα η στράτα μου δεν πάει παραπέρα!"
Πως μπορείς να χαρακτηρίσεις τους ληστές που σου κούρσεψαν τα όνειρα;
Αυτούς που σε ταπείνωσαν, σε εξευτέλισαν και σε πέταξαν στον κάδο της αναξιοπρέπειας;
Πως να συγχωρέσεις αυτούς που σε αναγκάζουν να μην ανοίγεις την πόρτα στον παπά, που ήρθε να αγιάσει το σπιτικό σου, γιατί δεν έχεις να του δώσεις 1 ευρώ;
Πως να δικαιολογήσεις την αδυναμία να δώσεις στο παιδί σου τα εισιτήρια να πάει στη σχολή του και να μη σε πιάσουν τα κλάματα;
Πως να πληρώσεις τα χαράτσια 15 μήνες άνεργος και με τη γυναίκα σου στην ανεργία κι αυτή;
Κ.Παπαδήμο, κ. Παπανδρέου, κ. Σαμαρά, κ. Κουτρουμάνη, "κάποτε κοίταγα τον ήλιο μεσ’ στα μάτια.
τώρα τον ήλιο μου τον κάνατε κομμάτια".
Στα 54 μου χρόνια με γονατίσατε. Στυγνοί εγκληματίες μου σκοτώσατε το δικαίωμα στην ελπίδα.
Και ρε πούστη μου όχι! Δεν τα έφαγα μαζί σας όπως είπε ο τιτάνας της πολιτικής σκέψης!
Δούλεψα σκληρά, όπως οι περισσότεροι συμπατριώτες μου για να μεγαλώσω με αξιοπρέπεια τα παιδιά μου.
Σε 10 χρόνια από τώρα, που θα έχω τα χρόνια για τη σύνταξη των 400 ευρώ, το πιθανότερο δεν θα είμαι εδώ, γιατί δεν είμαι αφελής να πιστέψω πως θα αντέξω μέχρι τότε!
Μια λύση θα ήταν η βία! Όμως ευτυχώς για σας, πάει καιρός που έπαψα να παριστάνω τον ήρωα.
Προδόθηκα πολλές φορές από τα ψέματά σας.
Εμπιστεύτηκα την τύχη της χώρας και των παιδιών μου στα χέρια σας, και σεις αυτή την εμπιστοσύνη την εκμεταλευτήκατε προς το συμφέρον σας.
Πιθανόν αυτή η κραυγή μου δεν θα φτάσει ποτέ στα αυτιά σας. Έχετε να ασχοληθείτε με τη σωτηρία των τραπεζιτών που σας ανέδειξαν και σας συντηρούν!
Με απείλητε με πτώχευση! Πως θα γυρίσω 50 χρόνια πίσω! Μα εκεί ζω εγώ και άλλα 3-4 εκατομμύρια Ελλήνων ήδη! Και αύριο θα είναι το σύνολο της κοινωνίας ούτως ή άλλως!
Τι να χάσουμε ακόμα, θλιβεροί σαλτιμπάγκοι;
Επιτέλους και μία ηρωϊκή απόφαση από την κυβέρνηση του μνημονίου. Ο άνθρωπος που προέβαλλε τα οπίσθια του στα αδηφάγα γεράκια του πλανήτη, έλαβε την θέση που του αρμόζει, σε μία πολύ δύσκολη συγκυρία που απαιτούνται στιβαρά οπ… ε μπράτσα για να μπορέσει η χώρα να αντιμετωπίσει τις συμπληγάδες της κρίσης και των καιροφυλακτούντων γειτόνων.